Bai Euskarari Akordioa: puntu indartsuak eta ahulak (hiznet)

Zein dira Bai Euskarari Akordioaren prozesu honi, bere osotasunean hartuta, ikusi dizkiozun puntu indartsuak edo ahulak; zer azpimarratuko zenuke positibo edo negatiboki. Gutxienez bi mailatan erantzun ezazu galdera:

a) gizartean eragiteko eredu bat izan nahi duen aldetik,
b) maila metodologikoan. Gehienez bi orrialde guztira.

-         Gizarte eragileei inplikazioa eskatzen zaie eta, hortaz, litekeena da gizarte eragile horiek plangintza bera barneratzea eta bere egitea. Izan ere, konpromisoei heltzeko behar den kemena eta dedikazioa eskainiko diete gizarte eragileek plangintzari. Nork bere konpromisoa hartzea, bakoitzak konpromiso horren betetzean inplikazio handiagoa erakutsi ohi du. Horrek sendotu egiten du konpromiso hartzen duen pertsonaren gogoa, plangintzari begira.

-         Gizarte eragileen partehartzea ahalbidetzen du. Horrek plangintzari onurak baino ez dizkio ekartzen. Eragileen euren partehartzearekin sendotzen da plangintza bera. Aurreko puntuan esan bezala, norberak bereganatzen ditu plangintza bera eta haren edukiak eta, hortaz, arrakasta izateko aukera handiagoak daude.

-         Konpromiso maila ezberdinak daude eta horrek malgu jokatzea ahalbidetzen du. Izan ere, gizarte eragile bakoitzak bere buruari gehien egokitutako konpromisoari helduko dio. Honek plangintzaren aniztasuna eta zabaltasuna bermatzea ahalbidetzen du, ahalik eta sektore gehienetara heltzeko aukera mahai gainean jarriz.

-         Konpromiso maila ezberdinak izanagatik, horiek neurtzeko eta haien jarraipena egiteko prozesu bateratua ezarri da. Horrek laguntzen du herri ezberdinetan konpromiso berari heldu diotenen arteko alderaketak egitea. Gainera, plangintzari bateratasuna ematen dio. Aurrekoan goraipatzen genuen plangintzaren aniztasuna eta oraingo honetan batasuna. Ez dira kontrajarriak, aniztasuna batasunaren barnean. Hau da, konpromisoa maila ezberdinak baina helburuak komunak. Horrek gizartearen aurrean plangintza orokor eta serioaren itxura ematen du.

-         Konpromisoa hartzen duenak bere burua behartzen du konpromisoa betetzera borondatez. Beraz, konpromisoa ez betetzeak ez dakarkio kalterik, ez dauka erantzukizunik. Izan ere, borondate hutsean oinarritzen dira konpromisoak. Konpromiso hartzaileak uste badu konpromisoa betetzeko gehiegizko lana egin behar duela, bete barik laga dezake eta horrek ez dio inolako kalerik egingo.

-         Borondate hutsean oinarritutako konpromisoak direnez, konpromiso horiek betetzeko inolako asmorik ez duten eragileengana heltzea ezinezkoa da. Borondate ona dutenen artean, arrakasta ziurra da. Borondate eskasa dutenen artean, berriz, porrota ere ziurra da. Tarteko multzorik bada, hala ere. Eta tarteko multzo hau izan ohi da handiena. Multzo honengana iristeko komunikazio estrategia egokiak landu behar dira, berariazkoak, plangintzaren onurak salduko dituzten komunikazio estrategiak. Bestela, jai da. Borondate ona dutenak konbentzituta daude eta seguruenik, hein handi batean, euskalduntzean besteak baino aurrerago daude. Tarteko multzo horietan daudenengana iritsi behar da nahitaez, bestela hankamotz eta eraginik bakoa izan daiteke plangintza. 

-         Nahiz eta konpromiso maila ezberdinak aurreikusi, eragileen arteko aniztasuna ikaragarria da eta, agian, hiru konpromiso maila horietaz gain, bestelakoak ere proposatu daitezke. Eragile askorengana heldu nahi du plangintzak eta horien artean denetarik dago. Gainera, eragile bakoitzaren hizkuntza egoera ere zeharo ezberdina izan daiteke batetik bestera. Batasunaren mesedetan hiru konpromiso horiek egokiak dira, baina benetako eraginkortasunari begira, ez nago horren ziur.