Zuzentzea libre

---

Beti izan dut estimutan Scott Fitzgerald, batez ere haren esaldigintza luzeee eta zilargina. Ariketak egiteko erabili ditut haren lanak (Tales of the Jazz Age, Tender is the Night); haren biografiak irentsi; eta, ororen gainetik, literatura nola desmistifikatzen zuen izan dut atsegin.

Aipatzekoa da, berebat, zuzentzaile-editoreekin nolako harremana zuen. Wilson editorearekin izaniko gutun-trukeko ale batzuk irakurri ditut egunotan, Hemingway vs. Fitzgerald: The Rise and Fall of a Literary Friendship liburuan. Scottek, The Beautiful and Damned eleberria igorri zionean, era honetako kritikak galdatu zizkion editoreari:

• Orrialde honek ez du sutarako ere balio.
• Exkaxa! Ezabatu!
• Ona! Luzatu!
• Iruntzitara eman (arkatzez) markatutako esaldia.
• Ez da sinesgarria.
• Nahasgarria!
  

Wilsonek aintzat hartu zuen Fitzgeralden galdea, eta honelako iruzkinak erantsi zizkion originalari: [...] pasarte osoa kaka ustela duk.

Halakorik onartuko lukeen idazle gutxi dago gaur egun.